بهار جان اصلا از اين حرفا نزن .دخترت بزرگترين شادي و اميد زندگيته . يه لبخندش بايد تو رو لبريز از شادي کنه . به هر حال يه روزايي تو زندگي هممون هست که اين حسا رو داريم . خدا واسه همه ادما خدايي ميکنه و تا نخواد برگي از درخت نميافته . همون خدا هم خواسته که به خودمون و زندگيمون بها بديم . همون نهج البلاغه که ميخوني . مگه حضرت علي نفرموده که در اين دنيا چنان زندگي کن که گويي مرگي وجود نداره و به آخرتت جوري فکر کن که گويي آخر زندگيت فرا رسيده . منم از خيلي مسائل واهمه داشتم و اتفاقا براي خودم هم پيش اومده ولي اونا رو يه امتحان ديدم و اصلا فکر نميکنم بقيه چيزايي رو هم که ازش ميترسم قراره به سرم بياد . هميشه مثبت بيانديش . ميگن افکار به کردار تبديل ميشن . وقتي به چيزاي منفي فکر نکني بهشون بها ندادي و ازت دور ميشن . در مورد اختلاف سن هم گفتم که اون موقع اينطور نبوده . الان وقتي باران و وانيا بزرگ بشن تقريبا همه هم سن و سالاشون شرايط يکساني دارن . تو هم مثل من اميدوار باش بهار جان .